Best ON

Αυτό που ξεκίνησε στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα συνιστά απαρχή της αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού στη μετά την κρίση εποχή. Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα δούμε και άλλα. Η  αποχώρηση του Μιχάλη Σάλλα από το τιμόνι της Τράπεζας Πειραιώς  δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για τους γνωρίζοντες. Ο ίδιος άλλωστε, με όσα είπε προς το Δ.Σ. της τράπεζας, αποκάλυψε πως επρόκειτο για κοινό μυστικό:  «Ενημέρωσα ήδη από τις αρχές του 2016 τους αρμόδιους θεσμούς ότι πρόθεσή μου ήταν να μη συμμετέχω στο νέο οργανωτικό σχήμα του Ομίλου», είπε χαρακτηριστικά. Ο ίδιος αιτιολόγησε ως εξής την αποχώρησή του: «Μετά και την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση διαμορφώνεται για το τραπεζικό σύστημα, ασφαλώς και για την Τράπεζα Πειραιώς, ένα νέο εταιρικό και οικονομικό περιβάλλον. Στο νέο αυτό περιβάλλον χρειάζεται η εμπειρία των παλαιών στελεχών, αλλά κυρίως οι δυνάμεις των νέων ανθρώπων, των νέων managers, οι οποίοι θα επωμιστούν το βάρος να οδηγήσουν την τράπεζα στη νέα εποχή». Πρόκειται για την ανώδυνη πλευρ

του  Νάσου Ηλιόπουλου* Η διαδικασία μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρική πολιτική δύναμη βασίστηκε στη μετατροπή της οικονομικής κρίσης σε κρίση ηγεμονίας. Χρειάστηκε γι' αυτό η αστάθμητη συνάντηση μιας σειράς κοινωνικών αγώνων με τη δυνατότητα ανατροπής στο πολιτικό επίπεδο. Η σχέση εμπιστοσύνης και εκπροσώπησης που οικοδομήθηκε όμως παραμένει εύθραυστη και δοκιμάζεται σκληρά από την εφαρμογή των μέτρων της συμφωνίας του Ιουλίου. Η συμφωνία του Ιουλίου, παρά τα σημαντικά λάθη μας, συμπυκνώνει έναν τρομακτικά αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων από τον οποίο δεν θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε. Ίσως το πιο αρνητικό αποτέλεσμα είναι η ασφυκτική διαδικασία επιτήρησης που έχει επιβληθεί. Τα όρια και οι δυνατότητες άσκησης πολιτικής εντός του σημερινού πλαισίου είναι ίσως το βασικό ερώτημα. Στην πολιτική σύγκρουση δεν υπάρχουν μόνο νίκες, αλλά και ήττες. Χειρότερο όμως από την ήττα είναι η αδυναμία παραδοχής και κατανόησης της πραγματικότητας. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης δεν επαναφέρει μια συνθ

Του Β. Φιοραβάντε Παρά τη σύγχρονη παρατεταμένη κρίση, ίσως και εξαιτίας της, ζούμε την ιστορική αδυναμία του υποκειμένου. Παρ' όλα αυτά, πρέπει οπωσδήποτε να αντιστρέψουμε αυτήν την κατάσταση, το σημερινό γενικότερο κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας. Υπό τη Σοϊμπλεϊκή καταχνιά, μεταξύ «Φλωμπέρ» και Αγκάμπεν, συνδιαλέγομαι περίλυπος με τον Γκούντυ Άλεν: "Irrational Man " («Ανορθόλογος Άνθρωπος»). [Πρβ. «Η τέχνη για την τέχνη», στη συνέχεια του Μπέκετ και του Αντόρνο.]    Με άλλα λόγια, πρέπει οπωσδήποτε να αντιστρέψουμε την τάση, να αναδομήσουμε το μοντέλο, να ανασυγκροτήσουμε κριτικά το σύγχρονο αλλοτριωμένο και πραγμοποιημένο ολικά κοινωνικό είναι. Να ανατρέψουμε την παγκοσμιοποιημένη νέα κοινωνική τάξη πραγμάτων μέσα από την ανάπτυξη πολύμορφων κινημάτων. Η δημιουργική καταστροφή, κατά τον Σουμπέτερ, που δημιουργεί η κρίση, πρέπει να αποτελέσει την προϋπόθεση και την αφετηρία για τη ριζική αλλαγή παραδείγματος. Η καταστροφή, όμως, συνεχίζεται, η κοινω

Του Γιάννη Σιώτου Η παγκόσμια οικονομική κρίση ήταν θείο δώρο για τους υπερεθνικούς εγκληματίες. Εξαιτίας της εξασθένησης της οικονομίας, οι εγκληματικές οργανώσεις μπορούν -χάρη στη ρευστότητα που διαθέτουν- να αγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας εταιρείες που είναι οικονομικά στριμωγμένες, αλλά που δυνητικά έχουν μεγάλη αξία.    Η δημοσιονομική λιτότητα αναγκάζει τις απανταχού κυβερνήσεις να περιστέλλουν τους προϋπολογισμούς των υπηρεσιών επιβολής του νόμου και των δικαστικών συστημάτων. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν απολυθεί και -ως εκ τούτου- είναι πιο επιρρεπείς στην παρανομία   Αν θελήσει κάποιος να περιγράψει με λίγα επίθετα σήμερα το κεφάλαιο, θα αρκούσαν μόνο τρία: απρόσωπο, ευκολομετακίνητο και αγνώστου ταυτότητας. Από τις τρεις ιδιότητες, η τελευταία μπορεί να αποδειχθεί η πιο επικίνδυνη από τις άλλες δύο. Ουσιαστικά σήμερα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τον πραγματικό «ιδιοκτήτη» των κεφαλαίων, καθώς οι άλλες δύο ιδιότητες βοηθούν στο να διατηρεί ο κεφαλαιούχος την ανων

Συνέντευξη του Παναγιώτη Ρήγα, μέλους της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, στους Ν. Σβέρκο, Δ. Κουκλουμπέρη στο Κόκκινο 105,5 -       Θέλουμε μια εικόνα της κατάστασης που βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πολλά λέγονται. Λέγεται ότι πρόκειται για ένα διαλυμένο τοπίο, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει και άλλα τέτοια. Ποια είναι η πραγματικότητα;  Eπιτρέψτε μου να κάνω ένα σχόλιο. Το αποτέλεσμα των εκλογών πολλοί και στο πολιτικό σύστημα αλλά και πολύς κόσμος ίσως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ήταν αυτό. Όμως φαίνεται, και τουλάχιστον πολλοί από μας είχαμε αυτή την εικόνα ότι η διάθεση της κοινωνίας, η πλειοψηφία του λαού   μας θεωρεί το κόμμα που θα προχωρήσει την διακυβέρνηση του τόπου, με έναν τρόπο ώστε να υπάρξει ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας. Δεν ήθελαν με τίποτα να επανέρθει το παλιό, όπως εμείς το ονομάσαμε. Το παλιό δεν είναι όμως σε πρόσωπα, είναι και σε πολιτικές οι οποίες έχουν να κάνουν όχι μόνο