ΜΗΝ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ.ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΜΑΙ.

της Maria Benetaki 

Ενας ανθρωπος που παλευει απο τα μικρατα του κ που γρηγορα εμαθε στο πετσι του τι πα να πει αδικια,πονος,μοναξια,φτωχεια κ παλη για την ψυχικη κ σωματικη ευημερια.
Κ ολο ακουει το σχολιακι "καλλιτεχνης εισαι θα επρεπε να καταλαβαινεις"


Οχι, θα πρεπει να καταλαβει κ ο αλλος πως εχω αναγκη να ταισω την πεινα μου να σβησω τη διψα μου,να κοιμηθω,ν αγαπηθω κ ν αγαπησω,να βρω παρεες, φιλους,να διαβασω,να μορφωθω,να εχω γιατρο κ ενα κεραμιδι στο κεφαλι μου,να δουλευω αξιοπρεπως...
Αυτα τα εχω αναγκη.Δεν ζω χωρις αυτα...Η ψυχικη κ η σωματικη μου υγεια εξαρταται απο αυτα κ ισως καποια που εχω ξεχασει...Ειμαι πρωτα ανθρωπος κ υστερα καλλιτεχνης κ το να ειμαι ανθρωπος ειναι η βαση για να ειμαι κ καλλιτεχνης.Εως τωρα αντιμετωπιζα τις μπορες της ζωης με το ρομαντισμο μιας ψυχης μαχητικης..Ειχα τα νυχια ακονισμενα,κ τα μπρατσα μου ετοιμα.Τωρα δεν ειναι μπορα αυτο που ζω.Ειναι η στερηση ολων των παραπανω.Δεν μπορω να ειμαι καλλιτεχνης αν δεν ειμαι ανθρωπος.Κ τωρα πρεπει να παλεψω για να ειμαι ανθρωπος...